S. Katarzyna Kowalska chrześcijańską współprzewodniczącą Polskiej Rady Chrześcijan i Żydów

Po raz pierwszy Radzie współprzewodniczy kobieta.

31 maja 2023 r. obradowało Walne Zgromadzenie Członków Polskiej Rady Chrześcijan i Żydów. Zgromadzenie dokonało wyboru członków Zarządu i Komisji Rewizyjnej na nową dwuletnią kadencję.

Członkowie Rady wybierają dwóch współprzewodniczących reprezentujących obie religie. Chrześcijańską współprzewodniczącą Rady została s. Katarzyna Kowalska NDS. Zastąpiła w tej roli Zbigniewa Nosowskiego, który pełnił tę funkcję przez ostatnie 6 lat. Żydowskim współprzewodniczącym ponownie został prof. Stanisław Krajewski.

Wiceprzewodniczącymi Polskiej Rady Chrześcijan i Żydów zostali: teolog luterański Jerzy Sojka i rabin Stas Wojciechowicz. Ponadto w skład zarządu Rady wchodzą: Marta Titaniec (sekretarz generalna), Paweł Sawicki (skarbnik) i Zbigniew Nosowski.

Nowa współprzewodnicząca Rady urodziła się w roku 1976. Należy do zgromadzenia zakonnego Notre Dame de Sion. Jest teolożką katolicką, od 20 lat zaangażowaną w dialog międzyreligijny w Wielkiej Brytanii, Polsce i Izraelu. Sześć lat studiowała w szkole rabinicznej. Obroniła doktorat z judaizmu na żydowskiej uczelni Leo Baeck College w Londynie. Mieszkała w Izraelu. Wykłada na Uniwersytecie w Betlejem, w Harare (Zimbabwe), Akademii Katolickiej w Warszawie (Bobolanum), Sion Center for Biblical Formation w Jerozolimie, Sion Centre for Dialogue and Encounter w Londynie. Członkini krakowskiego Klubu Chrześcijan i Żydów „Przymierze”. Mieszka w Warszawie.

S. Katarzyna Kowalska jest pierwszą kobietą, która staje na czele Polskiej Rady Chrześcijan i Żydów. Przed nią Radzie przewodniczyli ze strony chrześcijańskiej kolejno: ks. Waldemar Chrostowski, ks. Andrzej Zuberbier, ks. Michał Czajkowski, Zbigniew Nosowski, o. Wiesław Dawidowski, Bogdan Białek i ponownie Zbigniew Nosowski.

Żydowskim współprzewodniczącym Rady jest od powstania Rady w 1990 r. prof. Stanisław Krajewski z Instytutu Filozofii Uniwersytetu Warszawskiego. Jest on czołową postacią dla odrodzenia religijnego życia żydowskiego w Polsce. Autor m.in. książek „Żydzi, judaizm, Polska”; „54 komentarze do Tory dla nawet najmniej religijnych spośród nas”; „Poland and the Jews: Reflections of a Polish Polish Jew”; „Tajemnica Izraela a tajemnica Kościoła”; „Nasza żydowskość”; "Co zawdzięczam dialogowi międzyreligijnemu i chrześcijanstwu", , "What I owe to interreligious dialogue and Christianity.".

Przeczytaj także: Chrześcijanie a Żydzi: od wrogości do braterstwa

Więcej:

Zrozumienie Jezusa oznacza zrozumienie judaizmu

• rozmowa z s. dr Katarzyną Kowalską NDS na kanwie spotkania pod tą samą nazwą z udziałem prof. Amy-Jill Levine, zorganizowanego 16 grudnia 2021 r. w Łodzi przez Forum Dialogu Wyższego Seminarium Duchownego w Łodzi.

Siostra Katarzyna Kowalska NDS opowiada o swoim zgromadzeniu Sióstr Matki Bożej z Syjonu (Notre-Dame de Sion)

S. Kowalska: Dialog międzyreligijny to nie tyle tworzenie dokumentów, co sposób bycia

/Źródlo: Więź, 9 listopada 2022/

W najnowszym „Tygodniku Powszechnym” ukazała się rozmowa Agnieszki Piskozub-Piwosz z siostrą Katarzyną Kowalską ze Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej z Syjonu, teolożką katolicką, religioznawczynią. Obroniła ona doktorat na żydowskiej uczelni Leo Baeck College w Londynie i The Open University. Od 20 lat jest zaangażowana w działania dialogowe w Wielkiej Brytanii, Polsce i Izraelu. Członkini Polskiej Rady Chrześcijan i Żydów oraz Klubu Chrześcijan i Żydów „Przymierze”.

Teolożka wspomina, że jej zainteresowanie dialogiem międzyreligijnym zaczęło się w 2003 roku, gdy jako studentka wzięła udział w seminarium chrześcijańsko-żydowskim. „Odkryłam ogromną dziurę w mojej tożsamości i tożsamości miejsca, z którego pochodzę – Rzeszowszczyzny; i to, jak na tym terenie kwitło życie żydowskie, z którego nie zdawałam sobie sprawy. Jednocześnie zobaczyłam wyraźnie, że potrzebuję zrozumieć, kim są Żydzi i czym jest judaizm, ze względu na moją tożsamość chrześcijańską” – stwierdza.

Zdaniem siostry Kowalskiej „nasze korzenie – czasy biblijne, czasy Jezusa – są bardzo ważne, ale nie możemy się na tym zatrzymywać. Chcę rozumieć, kim jest mój sąsiad, bliźni, który jest Żydem, jak on przeżywa judaizm, który różni się od judaizmu z czasów świątyni jerozolimskiej. Żyjemy w świecie, w którym coraz częściej spotykamy osoby, które nie są chrześcijanami – wyznają inną religię albo nie wyznają żadnej religii – i trzeba je poznawać w tym, jak one same siebie rozumieją i jak przeżywają swoją religijność czy jej brak”.

„Będąc katoliczką chciałam mieć możliwość poznawania judaizmu najbliżej i najbardziej bezpośrednio jak się da. Wybrałam kameralną uczelnię [rabiniczną], w której murach religia żyje, a nie jest tylko obiektem studiów. Przez sześć lat mojego pobytu byłam tam jedyną chrześcijańską studentką, ale wcześniejsze kontakty z naszym zgromadzeniem powodowały, że moja obecność była zrozumiała dla wykładowców i studentów. Zostałam przyjęta z otwartymi ramionami” – mówi religioznawczyni.

W jej ocenie ważnym elementem dialogu jest nie tylko integracja, ale także „określenie tego, że istnieją granice tożsamości, jesteśmy odrębni i szanujemy się w swojej odrębności. Możemy być bardzo blisko, a jednocześnie zachować swoją tożsamość”.

„Postawa dialogiczna powinna kształtować nasze bycie. Nie można prowadzić tylko dialogu teologicznego i skupiać się na tworzeniu dokumentów. One, jak «Nostra aetate», są nieraz konieczne, ale stanowią tylko punkt wyjścia do dalszej rozmowy na poziomie lokalnym. Już dzisiaj w wielu krajach większość osób zaangażowanych w dialog międzyreligijny to kobiety, podczas gdy plakaty reklamujące wielkie wydarzenia międzyreligijne czy relacje medialne o nich pokazują głównie starszych mężczyzn w strojach duchownych. Uważam, że każda konferencja międzyreligijna powinna włączać kobiety i mężczyzn prowadzących dialog życia ze swoimi sąsiadkami, przyjaciółmi, współpracownikami i słuchać ich doświadczeń” – podkreśla siostra Kowalska.

Przeczytaj też: Dialog należy do samej istoty chrześcijaństwa

DJ