Na stronie od 2021-01-04
Wypowiedź Yossiego Kleina Haleviego (również na FB wraz z tłumaczeniem) w trakcie spotkania Polskiej Rady Chrześcijan i Żydów 13. grudnia 2020, gdy został mu przyznany tytuł Człowiek Pojednania a ponadto zaprezentowane zostało polskie tłumaczenie jego książki „Listy do mojego palestyńskiego sąsiada”
Na stronie od 2021-01-04
ŻIH podejmie w przyszłości szersze badania nad tematami takimi jak duchowość polskich Żydów.
Na stronie od 2021-01-04
Muzeum Historii Żydów Polskich POLIN: Ruszamy z nowym projektem! Zapraszamy do słuchania podcastów w serii GEOP "What’s New, What’s Next? Jewish Studies in the time of pandemic".
Na stronie od 2021-01-03
Seminarium naukowe online, poświęcone organizacjom zbrojnym ruchu syjonistycznego przed powstaniem Izraela. Wykład Joanny Zych z Akademii Sztuki Wojennej, nagrodzonej w IX edycji konkursu im. Majera Bałabana.
Na stronie od 2021-01-03
Uważam, że w Instytucie udało się spełnić moje i nasze wspólne plany. Oddaję następcom instytucję sprawnie działającą, ze świetnym zespołem pracowniczym. ŻIH istnieje dobrze. Przeszedł – Baruch HaSzem – głęboką metamorfozę. Stał się ważną instytucją kultury, edukacji, pamięci historycznej. Pozostał cennym ośrodkiem badawczym i archiwalnym. Stał się instytucją otwartą dla Warszawy, dla świata. Mam nadzieję, że będzie dobrze trwał i dobrze świecił.
Na stronie od 2020-12-31
To najważniejsze nazwisko w polskim Kościele w 2020 roku
Na stronie od 2020-12-31
Synagoga Pod Białym Bocianem to najważniejsze miejsce dla wrocławskich wyznawców judaizmu, ale i ważny punkt na mapie kulturalnej Wrocławia. Jej odbudowa trwała prawie 20 lat.
Na stronie od 2020-12-31
"Pamięć o Szoa, obozach koncentracyjnych, ośrodkach zagłady i innych obszarach ludzkiej tragedii z czasów II wojny światowej kształtowana jest na całym świecie w wielu miejscach i przez wiele osób. Miesięcznik "Memoria" ma być miejscem, gdzie będziemy pisać i opowiadać o naszych wspólnych wysiłkach. O misji zachowania pamięci."
Na stronie od 2020-12-31
Ostatnio sporo mówię i pisuję o nadziei bez optymizmu. Minęły (bezpowrotnie?) czasy, gdy byłem niepoprawnym optymistą. Skończyła się też epoka nadziei łatwo znajdującej uzasadnienie. Nastał czas szukania nadziei wbrew nadziei.
Nie, to nie jest pesymizm. Ani zniechęcenie. Jeśli już, to efekt smutku i rozgoryczenia, że w Polsce mamy właściwie do czynienia z sekularyzacją na własne życzenie – z samosekularyzacją. Tak wcale nie musiało być. Nie wpadliśmy przecież w jakieś dziejowe wiry, które zaowocowały sekularyzacją. Na drogę szybkiej dechrystianizacji nasz Kościół wkroczył zbiorowo z własnej nieprzymuszonej woli, właściwie świadomie.
Na stronie od 2020-12-31
Leaving the year 2020 will be a relief to many! What the first year of the new decennium did offer us was something unexpected; still, something which shouldn’t totally surprised us. Viruses come and go. The Covid-19 is contagious and fatal. It very soon spread around the globe and became a pandemic in the full meaning of the word.
Na stronie od 2020-12-30
Polemika z artykułem Paszporty złudzeń. Sprawa paszportów południowoamerykańskich widziana z Będzina Michała Sobelmana („Zagłada Żydów. Studia i Materiały” 2020, t. 16, s. 700–717]
Na stronie od 2020-12-30
Na okładce biały niedźwiedź, bohater jidyszowego opowiadania Arna Mejzla z 1927 roku, którego pierwsze tłumaczenie na język polski publikujemy w grudniowym numerze. W tym „Chiduszu” amerykański talmudysta Daniel Boyarin rozprawia się ze swoją miłością do chrześcijaństwa, a Jacqueline Rose, brytyjska badaczka literatury, dekonstruuje mit żydowskiej samonienawiści. Ora Dresner opowiada o dawnych mieszkańcach najbardziej literackiej wrocławskiej willi, w której swoją siedzibę będzie miała Fundacja Olgi Tokarczuk.
Na stronie od 2020-12-29
Zamykamy się na dialog z ludźmi krytycznie nastawionymi. To fałszywy radykalizm – odmienny od tego, do jakiego wzywa nas Ewangelia. Bp Tadeusz Pieronek, "Więź" 3.1996.
Na stronie od 2020-12-28
Serach, córka Asera, syna praojca Jakuba, pojawia się w szczelnie wypełnionych męskimi potomkami biblijnych genealogiach dwukrotnie. Raz przy okazji przenosin dzieci Izraela do Egiptu (Rdz 46, 17), drugi raz – jakieś czterysta lat później – w spisie ludności przeprowadzonym na równinach Moabu (Lb 26, 46; tu Biblia Tysiąclecia nazywa ją „Sarach”, nie uwzględniając, że to forma pauzalna na końcu frazy). Poza tym Biblia Hebrajska o niej milczy, dając pole do popisu licznym midraszom.